De vrouw van Arie Storm: ‘Arie is geen pleaser. Integendeel’ Astrid Theunissen 21 apr 14:26 Josje Kraamer (56), redacteur bij Querido, over haar man, schrijver Arie Storm (57).
Fotografie: Alek voor het FD.
Familiehistorie
Arie Storm (20 juli 1963) groeide met drie zussen op in de Haagse Schilderswijk. Zijn vader was een telg uit een Westlands geslacht van groenteboeren. In het hele Westland rijden bestelbussen met daarop de tekst ‘Het fruit van Storm dat is enorm’. Zijn vader was ook de oprichter van de Haagse damsociëteit De Vriendendamkring, die in binnen- en buitenland bekend was. Zijn moeder hielp mee met de damsociëteit en woont tegenwoordig op Urk. Arie publiceerde vijftien boeken, waaronder de bejubelde roman ‘List en leed’ (2019, 5 ballen in de NRC). Arie is voorzitter van het Verenigd Amsterdams Damgenootschap en woont samen met Josje Kraamer in Amsterdam. Ze hebben een dochter, Lolita (22). Onlangs verscheen zijn roman ‘Schoonheidsdrift’. Josje Kraamer (1964) werd geboren in Amsterdam en groeide met haar broer Bart (medeoprichter van uitgeverij Koppernik) op in een nieuwbouwwijk in Zaandam. Ze studeerde Nederlands en werkte bij diverse uitgeverijen. Sinds 2009 is ze redacteur bij Uitgeverij Querido, waar ze menig auteur heeft laten debuteren en begeleid.
'We troffen elkaar op een oudejaarsfeest in 1986. Ik kende Arie van gezicht. Hij studeerde net als ik Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, maar behoorde tot een eerdere lichting. Ik vond hem, met die rare, geblondeerde lok voor zijn ogen, meteen grappig. Dat was een project van de kapper, vertelde hij. Verder hebben we het alleen maar over literatuur gehad. Hij was in de ban van De meidenziekte, van Tom Pauka. Ik was in die tijd helemaal weg van het werk van A.F.Th. van der Heijden, dat ik net ontdekt had. Dat moest Arie van mij lezen.’
‘We praten nog altijd bezeten over literatuur en ik moet nog steeds om Arie lachen. Hij kan situaties die je vijf minuten eerder nog doodnormaal vond zo uitvergroten dat ze totaal absurd worden en hij heeft veel zelfspot. Maar Arie is geen pleaser. Integendeel. Arie is nogal uitgesproken. Lola, onze dochter, en ik vinden dat soms ontzettend gênant en ongemakkelijk. Je hoeft niet alles te zeggen wat je vindt, denken wij dan, maar dat doet Arie wel. Zo is hij en hij is altijd zichzelf.’
‘Ik vind hem ook een ridder. Arie is Nederlands gaan studeren omdat hij heel erg van literatuur houdt en daar ook allemaal opvattingen over heeft. Het aantal boeken is de afgelopen decennia ontzettend toegenomen en daaronder bevinden zich veel slechte. Als literair recensent van Het Parool zag Arie het als zijn taak voor lezers het onderscheid te maken tussen tinnef en goed geschreven boeken, zoals het werk van Saul Bellow en Nabokov, zijn favoriete auteurs. In zijn kritieken spaarde hij niemand, en ook in zijn boek Het horrortheater van de Nederlandse literatuur sabelt hij slechte schrijvers genadeloos neer. Daarmee heeft Arie zich niet geliefd gemaakt. Hij is inmiddels al een hele tijd recensent af en nog steeds voeren mensen strijdjes met hem en geen van zijn twaalf romans heeft ooit een literaire prijs gewonnen, doordat er in elke jury wel iemand zit met een vriend of broer of wie dan ook die boos op Arie is vanwege een slechte recensie.’
‘Als ik vertel dat Arie mijn man is, zie ik mensen vaak schrikken’
‘Als ik vertel dat Arie mijn man is, zie ik mensen vaak schrikken. Het beeld dat van hem bestaat, is er een van een negatieve zeikerd, terwijl hij, ondanks zijn uitgesprokenheid, een aimabele, goedgeluimde man is, die door de kamer danst als hij een beker heeft gewonnen bij een damwedstrijd op de computer. Als je Arie tegenkomt in het café is hij hartelijk, en gul ook. Hij is altijd de eerste die een rondje betaalt.’
‘Anders dan ik is hij niet outgoing. Borrels en feestjes trekken niet aan hem. Ik ben een mensenmens, op zoek naar de allerleukste feestjes, en ik vind het fantastisch dat ik, als redacteur, met auteurs die ik leuk vind iets moois kan maken. Arie is net zo lief alleen met zijn boeken. Als hij niet schrijft, leest hij. Ons huis lijkt op een antiquariaat. Overal staan stapels boeken, ook aan zijn kant van het bed.’
Arie en Josje met dochter Lola, in 2005, op de avond voor Lola’s zesde verjaardag.
‘Hij hoeft ook nooit op reis. Alleen Londen vindt hij fantastisch vanwege de kranten en de boekwinkels daar, maar op reis gaan is altijd gedoe, want ik wil een trein halen terwijl Arie zich niet laat opjagen, en er is altijd wel iets waardoor we die trein missen. Dat ik daardoor zwaar geïrriteerd raak en een uur niet aanspreekbaar ben, begrijpt hij totaal niet. Ik leef toch nog? En er gaat toch een volgende trein?’
‘Arie kan met een uitgeprinte routebeschrijving op zak naar een begrafenis vertrekken, om vervolgens halverwege de reis terug naar huis te keren omdat hij de weg niet heeft kunnen vinden. Hij zit thuis ook rustig in het donker doordat hij niet weet hoe hij een nieuwe lamp moet indraaien. Hij is heel onpraktisch. Daardoor trok hij misschien het concept “kind” ook niet, maar hij is een fantastische vader. Toen Lola op de basisschool zat, haalde hij haar elke dag van school en ging dan met haar in een kroegje mozzarellasticks eten en praten. Zo gezellig.’
‘Wij kunnen goed samen drinken, vinden dezelfde boeken en films mooi en houden heel erg van sport kijken op televisie: schaatsen, wielrennen, voetbal. Vooral voetbal. We zitten hier midden in Amsterdam Feyenoord aan te moedigen. Arie is opgegroeid met Feyenoord – die club van de underdog past hem beter dan Ajax – en omdat het veel leuker is om voor dezelfde club te zijn en Ajax een beetje een posh club is, ben ik als geboren Amsterdammer ook Feyenoord-fan geworden, net als Lola.’
‘Ik kijk weleens naar dat hoofd van Arie en vraag me af wat daarbinnenin allemaal gebeurt’
‘Vanaf dag één van zijn schrijverschap ben ik Aries allergrootste fan. Ik vind zijn boeken heel geestig. Arie is zelf altijd te herkennen in de hoofdpersoon in zijn romans en dat is niet bepaald een heldenrol, maar in zijn val sleurt hij wel iedereen mee en wordt iedereen lachwekkend. Het zijn ook altijd boeken over een schrijver met een vrouw en een dochter, haha. Zijn stijl is herkenbaar en prachtig, en zijn boeken zijn altijd vernieuwend en origineel en zitten ingenieus in elkaar. Ik kijk weleens naar dat hoofd van Arie en vraag me af wat daarbinnenin allemaal gebeurt. Het is fascinerend wat hij verzint en hoe hij dat aaneenrijgt. Zijn nieuwe roman, Schoonheidsdrift, bestaat uit een heden, een verleden en ook nog een hele komedie. Die werelden zijn als een kunstwerk in elkaar gevlochten.’
‘Het is belachelijk dat Arie nog nooit een literaire prijs heeft gewonnen, echt schandalig, ha, maar hij gaat gewoon door. Arie geniet enorm van het schrijven, dat zie ik nog duidelijker nu we door de lockdown samen thuis zitten te werken. Zijn nieuwe roman is uit en hij is alweer aan een nieuw boek begonnen. Hij leeft voor de literatuur. Zolang hij kan lezen en schrijven maakt hem die lockdown niet uit, al zou die eeuwig duren.’
Arie over Josje
‘Ik had nog nooit iemand ontmoet die zoveel van literatuur wist en er zo hartstochtelijk over sprak als Josje – ze wist ook echt waar ze het over had. Behalve dat ik haar lekker vond ruiken en haar bijzonder mooi vond, was dat er dus, en misschien schrok ik er zelfs een beetje van. Het is niet zo dat ik niet tegen slimme en belezen vrouwen kan, maar zij zei alles wat ik zelf had willen kunnen zeggen. Aanvankelijk was ik een beetje bang dat ze mijn schrijven zou beïnvloeden. En dat heeft ze inderdaad gedaan, ze heeft me slimmer gemaakt. Sinds ik Josje ken, vraag ik me altijd af wat zíj ervan zal vinden; daar wordt mijn werk beter van.’ ‘Ik hou van sfeer en gezelligheid, maar vind het soms moeilijk om me aan een situatie over te geven. Maar Josje is sociaal zó begaafd dat ik daar als zij erbij is, nooit last van heb. Josje gaat heel makkelijk met mensen om, zonder dat ze overigens concessies doet aan haar houding of haar opvattingen. Maar ze is gewoon heel fijn gezelschap, ik denk voor iedereen. Tijdens deze hele coronacrisis heb ik gemerkt dat ik heel goed alleen kan zijn, maar dat ik nog beter alleen kan zijn als Josje in de buurt is.’
Dit artikel komt uit FD Persoonlijk, het weekendmagazine van het FD. Hier vind je meer persoonlijke verhalen.
Lees het volledige artikel, mèt foto's: https://fd.nl/fd-persoonlijk/1378846/de-vrouw-van-arie-storm-arie-is-geen-pleaser-integendeel
Changed on 02-06-2021. |
Op Michel Horn's Eeuwige Ranglijst van VAD 1 (1969-2020) staat Ton Sijbrands bovenaan met 91,66%, gevolgd door Jan Metz (78,12), Hein Meijer (74,50), Eran Binenbaum (73,75), Henk Beeke (72,50), Alfons Ottink (70,37), Rob Clerc (67,14), Johan Bastiaannet (65,65), Paul Oudshoorn (63,40), Cock van Leeuwen (62,87), Jeroen Goudt (62,50), Wim Beeke (62,50), Jeroen Kos (61,32), Joost Hooijberg (61,22), Wim Rustenburg (59,62), Johan de Boer (59,30), Eric van Dusseldorp (58,33), Theo Wemer (57,92) en Herman van Westerloo (56,25). |
VAD Amsterdam
