Vorige week kwam Jan in het ziekenhuis terecht en het leek niet goed. Men kon hem niet meer helpen. Afgelopen dinsdag was er nog goed met hem te praten.

Hij stelde voor om als het seizoen weer begon met Huizum-2 mee te spelen. Die wedstrijd kon dan wel in het hospice, waar hij de volgende dag naartoe zou verhuizen, gespeeld worden.

Hij kreeg veel dammers op bezoek clubgenoten en oud-clubgenoten. Op donderdag zag Piet Tuik dat Jan erg moe was in vergelijking met dinsdag. Op vrijdag kwamen er nog steeds bezoekers, maar Jan was niet meer aanspreekbaar. Zus José werd deze dag opgeroepen om te komen. Ze bleef slapen en in de nacht van 5 augustus om 01.15 uur is Jan overleden.

Jan is 56 jaar lid geweest van Damclub Huizum. Hij werd in 2005 benoemd tot Lid van Verdienste vanwege zijn diverse werkzaamheden als bestuurslid. Eerst als jeugdleider, later als wedstrijdsecretaris en secretaris. Ook was hij bij aanvang betrokken bij het clubblad 'De Huizumer'. Hiernaast zat Jan jarenlang in de Schooldamcommissie van de gemeente Leeuwarden, in de jeugdcommissie van de PFDB en niet te vergeten was hij arbiter.
Dan vergeet ik nog bijna dat Jan lid was van de organisatie van het Open Damkampioenschap van Leeuwarden en ik meen ook het Open Damkampioenschap van Friesland.

Een icoon in de damwereld, schreef iemand. Een ander bestempelde Jan als uniek. Jan bezocht vele toernooien in binnen- en buitenland (dit jaar nog in Salou, Polen, Baarn en hij zou naar Rotterdam), was een trouw bezoeker van de onderlinge clubavonden van Damclub Huizum en deed graag mee aan de Nationale Competitie.. Iedereen kende Jan T. Terpstra.

In het ziekenhuis lag hij als vanzelfsprekend op afdeling T.

Waar de tweede initiaal T voor stond, wist niet iedereen. Sommigen gaven hun eigen draai er aan, de T van 'Toernooitijger'.

Er bestaan vele verhalen en anekdotes, bijvoorbeeld die waarin een fiets voorkomt.

Zo wilde Gabriël Heerema, die niet in Leeuwarden woont, een keer een fiets van Jan lenen, om zich in de stad te kunnen verplaatsen.

Gabriël moest dan eerst wel even de lekke binnenband plakken. Dat zou hij wel even doen. Jan, wonende op dat moment in de Sleedoornstraat, 2 hoog, ging een bak water halen, zodat het lek beter gesignaleerd kon worden. Bij terugkomst schoot de bak uit zijn handen en het water over Gabriël's schoenen. Jan weer op en neer. Nieuw water bracht zes gaatjes aan het licht. Deze werden allemaal door Gabriël geplakt. Toen ze de binnenband in de buitenband wilden doen, bleek deze niet te passen.

We hadden Jan T. Terpstra nog veel gezonde jaren gegund, maar het mocht niet zo zijn. Als straks het nieuwe seizoen begint, zal het anders zijn. Er zal iemand missen, iemand die altijd aanwezig was.

In feite missen we Jan nu al.