Inderdaad een bedroevend hoog remise-percentage in de reguliere partijen. De vraag is of dit een incident is (en mogelijk een gevolg van het gehanteerde systeem) of dat dit een tendens voor de toekomst wordt. Tot dusver vielen er in toptoernooien in het verleden (WK’s poule-systeem, toernooien Culemborg en Bijlmer-toernooien) met 10 a 12 spelers nog steeds aardig wat beslissingen. De damwereld worstelt toch wel met dit probleem. Om meer beslissingen te forceren (en een meer gedetailleerde eindstand te verkrijgen) is er de afgelopen decennia al flink wat geprobeerd. Uitslag 3-0, Delftse en neo-Delftse tellingen, plusjes, Hiltex-telling etc. en nu steeds meer met rapid- en blitzbarrages. En zelfs alleen al rapid- en blitztoernooien (Beijing). Overigens denk ik dat buitenwacht met deze exotische vormen van tellingen en blitztoernooien veel minder problemen heeft. Deze zien de wereldkampioen of een andere favoriet winnen in de eindstand. En dat is voor die buitenwacht alleszins acceptabel. Maar voor liefhebbers van de lange partijen met spannende openingen, uitgekiende middenspelstrategieën en secure winsten in het eindspel is er steeds minder te genieten. Het lijkt alsof de topspelers na zo’n dertig zetten al kunnen aansturen op situaties na veertig (en wat meer) zetten, die voor hen duidelijk remise is. En vervolgens worden er best leuke rapid- en sneldampartijen gespeeld, maar zitten er door het snelle spel ook afschuwelijke grafzetten tussen, waarbij je als amateur al denkt: nou, nou! En zulke verliespartijen gun je als insider geen enkele grootmeester. Hoewel jij (Peter Boonstra) bij een blitzpartijtje schreef dat de damwereld niet toe is aan een (ingrijpende) spelregelwijziging, moeten we ons wel afvragen of zoiets toch niet de redding van het damspel op topniveau met normale bedenktijd zal zijn.
Het is volgens mij de uitdaging om “iets” te vinden waarbij het huidige spel minimaal wordt gewijzigd, maar recht doet aan de aanwezige krachtsverschillen (rekenkracht) bij normaal speeltempo. Volgens mij zal dat toch iets moeten zijn in het eindspel, waarbij het voordeel (welk voordeel dan precies?) in einduitslag van de normale partij naar voren moet komen. Want als bijvoorbeeld zeven om zevens bij topspelers (er staat dan nog meer dan 1/3e van het materiaal op het bord) al voor 90%(?) remise zijn, zit m.i. daar het probleem. Voor bestuurders, topspelers, toernooi-organisatoren (en ook liefhebbers) dus werk aan de winkel. Als uit die uitdaging consensus (want in de damwereld zijn we altijd ontzettend verdeeld) zou komen, waarmee we weer tientallen jaren vooruit kunnen, zijn we boven Jan. Het doemscenario: dat ook toprondtoernooien, net als WK-matches in de ban gedaan kunnen worden, moeten we voorkomen. Het zou mooi zijn als bij een Concrex Masters 2016 zo’n consensus-experiment dan in een rond toernooi met normaal speeltempo uitgevoerd kan worden. Want al die sneldampartijen….ik zit er eigenlijk niet op te wachten.
|