waarom doet Roel hier 25-20?

Zonde dat Ron 55. 4-9 speelt. Hij had zo mooi kunnen winnen via 55. ... 4-10 56. 41-36 10-5 57. 40-34 5-14 en het Eindspel van de Markies staat op het bord:
58. 34-29 15-20 59. 29-24 20*29 60.36-31 29-33 61. 31-27 33-39 62. 27-22 39-44 63. 22-18 18-12 Naar 13 lopen maakt geen verschil, want altijd volgt nu 14-23! met beslissende dreiging 23-40.

Is het eindspel van de Markies niet een remise-eindspel?

Is dat niet het verhaal van een markies die beweerde dat hij een stand met wit remise kon maken en met zwart kon winnen? Wie weet is dat dit eindspel wel, want dit wint echt, maar je moet maar op het idee komen van damhalen op 50 en dan combineren op 35.
Sijbrands heeft het ooit behandeld in de Volkskrant nav een partij tussen Van Lith en Gantwarg, en omdat dat het enige leesbare was dat ik bij me had op een lange vlucht, is het me altijd bijgebleven.
En zowaar, als ik nu even google op 'Van Lith Gantwarg Volkskrant' vind ik die rubriek zo weer terug.

Hmm, ik dacht altijd dat het eindspel van de Markies in een partij van Sijbrands zelf was voorgekomen:
T. Sijbrands - H. v.d. Zee, 14-3-1987
Of is dit weer een ander beroemd eindspel?

Volgens mij heeft het eindspel van de Markies niets met overmacht te maken...

Met nog wat googlen kom ik op het World Draughts Forum uit met het zetje van de Markies:
http://laatste.info/bb3/viewtopic.php?t=294&start=76
Ook nog even de stand:

Tjalling heeft hier ook ooit eens aandacht aan besteed in "het damspel"

http://damspel.kndb.nl/pdf/HD_0402.pdf

Gevonden in toernooibase, de partij tussen Sijbrands en Van der Zee uit 1987. Zwart aan zet:

En ik meen me te herinneren dat Sijbrands volgens de Leeuwarder Courant ook dit het Eindspel van de Markies noemde.
Ik krijg zo de indruk dat de Maestro uit Muiden deze naam verbindt aan meerdere eindspelen waarin er een binding op een schijf wordt gemaakt. Het vreemde is echter dat hij bij Van Lith - Gantwarg spreekt over "de beroemde 'stand van de markies' ". Dat suggereert juist een unieke positie.