Ton Sijbrands, 4 mei 2013: 

Het NK 2013 kende twee momenten waarop het er alle schijn van had dat we - evenals vorig jaar, toen Roel Boomstra de titel veroverde - een gloednieuwe kampioen zouden krijgen. Het eerste moment deed zich vlak na de start voor. Pim Meurs had in de openingsronde oud-kampioen Baljakin verslagen en stond ook na drie ronden nog steeds op honderd procent, zodat de kans reëel leek dat Meurs zijn eerste titel in de wacht ging slepen. Die prognose bleek spoedig bijstelling te behoeven: waar Baljakin liefst vijf maal op rij won, produceerde Meurs vijf achtereenvolgende puntendelingen. Zijn aanhangers kregen weer nieuwe hoop toen de koploper op diens beurt driemaal op remise bleef steken en Meurs dankzij een overwinning op Kroesbergen op gelijke hoogte kwam.

Die voorzichtige hoop sloeg halverwege de tiende en voorlaatste ronde om in torenhoge verwachtingen. Het was namelijk al vrij snel duidelijk dat Meurs óók het toptreffen met (medekoploper) Heusdens in zijn voordeel zou beslissen. Baljakin daarentegen wist in zijn partij tegen debutant Aalberts 49 zetten lang niets positiefs te bereiken. Gedurende enkele uren zag het er serieus naar uit dat Meurs met een voorsprong de slotronde zou ingaan. En wie weet hoe het toernooi in dat geval was afgelopen. Maar in tijdnood ging Aalberts alsnog in de fout, Baljakin won, en daarmee waren Meurs' titelkansen vrijwel verkeken. Want niet alleen wachtte hem op de slotdag in de persoon van Hein Meijer een zwaardere tegenstander dan zijn medekoploper - óók zou Meurs bij gelijke aankomst naar de tweede plaats worden verwezen (ondanks zijn zege in het onderlinge duel), omdat Baljakin meer 'plusremises' achter zijn naam had staan. De uitkomst is bekend. Meurs nam genoegen met remise, terwijl Baljakin van Zweerink won en in ware kampioensstijl een titel toevoegde aan de drie tussen 2009 en 2011 behaalde. Niettemin: Meurs' tweede plaats, twee punten vóór de oud-kampioenen Scholma en Thijssen, met Boomstra en Heusdens op nog grotere afstand, mag gezien worden. Hieronder een beknopte toelichting op zijn vierde en voorlaatste winstpartij.

Meurs-Kroesbergen NK 2013
1.31-27 17-22

Kroesbergen, die zélf vaak half-open klassiek speelt (zie in dit verband ook de partij Kroesbergen-Meurs uit het EK 2012, besproken in de rubriek van 22 september), gaat althans déze uitdaging (1...19-23 2.33-28 17-21) uit de weg.

2.36-31!? 22-28!?

(maar zo ontstaat er eveneens boeiend spel)

3.32x23 19x28 4.33x22 16-21 5.27x16 18x36 6.37-32 14-19 7.39-33 10-14 8.44-39

(in de stampartij Roozenburg-Bergsma, NK 1964, werd hier met 43-39 en 48-43 opgebouwd)

8...5-10 9.41-37 12-18 10.50-44 19-24 11.33-28 14-19 12.38-33 10-14 13.42-38 8-12 14.46-41 11-17 15.48-42 4-10 16.34-29 18-23 17.29x18 12x23 18.28-22!? 17x28 19.33x22 7-12 20.22-17!? 12x21 21.16x27 3-8 22.37-31

(sterk in aanmerking kwam ook 22.27-22!? gevolgd door 23.32-27 en 37-31-26)

22...6-11 23.31-26 11-17 24.41-37 8-12 25.40-34 23-29

(zo herstelt zwart het verstoorde evenwicht in zijn schijvenverdeling)

26.34x23 19x28 27.32x23 24-30 28.35x24 20x18 29.39-33 1-7 30.44-39 14-19 31.37-32 19-23 32.33-28 2-8 33.28x19 13x24 34.38-33 8-13 35.45-40 10-14 36.40-34 14-20 37.42-38 20-25 38.49-44 9-14 39.32-28! 7-11

Zie diagram

Langzaam maar zeker keren de spanningen weer helemaal terug.

40.28-22!

(het startsein tot een levensgevaarlijke aanval tegen de zwarte rechtervleugel)

40...17x28 41.33x22 14-19 42.26-21! 24-30 43.21-16! 15-20 44.16x7 12x1 45.22-17! 1-7!!

(ondanks hevige - wederzijdse - tijdnood verdedigt Kroesbergen zich adequaat; voorlopig, althans...)

46.27-21! 20-24?

(maar hier had zwart met 46...7-12! 47.17x8 13x2 48.21-17! 2-7!! op herhaling gemoeten)

47.21-16! 19-23 48.44-40?

(48.38-33! +)

48...23-28?

(48...30-35! 49.38-33 35x44 50.39x50 13-19! =)

49.40-35!

(nu is het definitief uit)

49...18-22 50.38-33!! 22x11 51.33x22

De tijdnood is voorbij, de partij óók. Omdat zwart na 51...13-19 52.43-38(!) 19-23 53.38-32! zo'n beetje al zijn zeven stukken moet offeren, gaf Kroesbergen het op.