28..., 18-23(!?); Zwart zet een ambitieus plan in dat objectief gezien niet helemaal correct is.

33. 30-24?,... Veel beter is 33-28 (22x33) 31x22 (18x27) 38x18 (27x38) 42x33 (13x22) 37-32! Dit zetje had ik overzien. Zwart moet bij verbreking van de driepoot 3/9/14 rekening houden met het vreselijke 33-29-24. Maar wat heeft zwart structureel anders dan het verbreken van die driepoot?

33..., 14-20! Op (14-19) volgt 49-44 en zwart heeft geen parade tegen de dreigingen.

35..., 3-9??; Op deze foutzet was mijn hoop gevestigd. Er volgt een verrassende, niet alledaagse forcing. Na 36. 47-41!!,... kan zwart het zetje dat wit in de partij uitvoert, niet pareren. In plaats van (3-9?) was ook (3-8) niet geweldig geweest: 35-30 (8-12) 30-25 (13-19 gedw.) 24x13 (18x9) en er klopt weinig meer van de open Bonnard. Het is bij goed spel nog wel remise: 49-43 (9-13 gedw.) 47-41 (12-18 gedw.) 25-20! (15x24) 32-28 (22x33) 38x20 (23-29) 31x22 (17x28) 26x17 (11x22) et cetera. In plaats van (3-9??) moet zwart (13-19) 24x13 (18x9) spelen met voordeel, al zijn de remisegrenzen niet overschreden.

39..., 6-11?; Altijd een lastige keus tussen terugofferen en gewoon doorspelen. Bij terugofferen moet wit opnieuw offeren om door te breken en heeft zwart een paar tempi extra om zijn stand in te richten. Toch was ik blij met (6-11), want het maakt de stand overzichtelijker. Kingsrow keurt (6-11) af en denkt dat zwart met (14-19) of (20-24) uiteindelijk nipt remise maakt.

De fase tussen de 40e zet en het slot speel ik optimaal. Belangrijk is de fraaie zet en enige winst 47. 7-2!, waarbij ik de dam vrijwillig laat afvangen met gelijkspel, maar de overblijvende 5-om-5 is gewonnen. Zwart kan nog wel doorbreken ten koste van een schijf, maar komt eigenlijk niet meer fatsoenlijk op dam.

Een partij waar ik gelukkig mee ben, vooral dankzij de zetten 36. 47-41 en 47. 7-2. Dat zijn immers geen sjabloonzetten.