Dank voor de invoer Eric.

Je zal bij 45. -- , 21-27 vast nog wel even gedacht hebben aan je eigen woorden :
Veel dingen hebben een 'laatste'. De laatste trein, de laatste bus, een laatste afscheidskus, het Laatste Avondmaal...
Bij het dammen kennen we de laatste hak. Mijn opponent wilde hem nemen, maar dat bleek bij nader inzien niet zo slim.

39.14-19 oogt wel beter. Bovenal stelt het de hak 22-27 ook nog aan de orde :)

Je hebt gelijk, Jonathan. (14-19) levert zowaar nog een nipte Kingsrow-remise op, ook na 24-20 - nog de kansrijkste - (15x24) 33-28 (22x33) 38x20.

Nee, daar heb ik totaal niet aan gedacht, @Paul Sier. In de eerste plaats staat zwart al helemaal verloren, ten tweede was het geen hakpartij en ten derde bedacht ik het citaat pas twee dagen na deze partij.

Wanneer heet een partij een 'hakpartij'? En is er iets mis met een hakpartij?

Goede vraag, Peter. Ik denk dat je kunt spreken van een 'hakpartij' als ruilen een doel op zich is (om snel remise te maken), en niet om het spel interessant te maken, bijvoorbeeld een ruil met zwart naar 36, of om (terrein)voordeel te pakken.

En is hakken erg? Nee hoor, iedereen mag spelen zoals die wil. In sommige partijen hak ik ook.

Eric , je opmerking over de "laatste hak" had overduidelijk de bedoeling om je irritatie over het hakken van je tegenstander kenbaar te maken , dan wel hem daarmee te willen plagen. Ik wilde je alleen even plagen omdat hakken jou ook niet vreemd is. That's all.

Is hakken erg ? Nee , natuurlijk niet. Toppers noemen dat dan stiekem laveren :-).
De uitleg die Eric er aan geeft is niet echt in lijn met hoe hij dan zelf hakt ; dat lijken me inderdaad vooral ruilen om zo snel mogelijk op 1-1 te komen. Of kan je me de diepere plannen achter je ruilen toelichten Eric ? Liever niet met dat saaie Kingsrow , want ik houd veel meer van menselijke ideeen over het dammen.

Maar ook als Eric en ik er lustig op los hakken is dat niet erg.

Nee hoor, ik was juist helemaal niet geïrriteerd door al die ruiltjes van Qari. Ik was er zelfs erg blij mee, want daardoor hoefde ik zelf niet te hakken. En ik ben nou eenmaal het beste in dunne, open standen. Dan zie ik bijna alles, vooral als ik wat beter sta.

Nu verwijt je mij een remisehakker te zijn, maar het beslissingspercentage in mijn partijen in Nijmegen was 70%, dus slechts drie remises. Maar als een GMI niets doet, dan doe ik ook niets. Ik ga dan echt geen kvo, open Bonnard of naamloos skelet tegen hem spelen. Dan weet ik dat mijn kop eraf gaat en daar heb ik geen zin in. Jammer voor jou dus. Maar een dergelijk systeem tegenspelen doe ik weer wel, maar de meeste GMI's uit met name uit voormalige oostbloklanden willen graag winnen door alleen maar een beetje te laveren en te wachten tot ik wat fout doe. In Heerhugowaard lukte dat niemand en in Nijmegen dus wel Bulatov een keer. Goedkoop succes noemt Hein Meijer dat, en dat is het ook alhoewel Bulatov natuurlijk wel heel uitgekookt en sterk heeft gespeeld.

Dus de diepere gedachte achter ruilen is bij mij het toewerken naar meer open standen, die ik nu eenmaal beter beheers en die ik zelf als damliehebber juist ook interessant vind.

Prima en van harte gefeliciteerd nog met de mooie resultaten in Nijmegen en Heerhugowaard. 

 

Ik ken wel partijen waarbij deze discussie meer op z'n plaats was geweest. Om te beginnen bij m'n eigen partijopzet tegen Maarten Linssen tijdens het afgelopen Nijmegen Open.