De hele partij lang heeft Gerard Zijlema spitsroeden moeten lopen. Maar de bevlogen WSDV jeugdleider komt naar eigen zeggen pas tot zijn beste spel als hij onder zware druk staat. En dat bewijst hij hier op overgrootmeesterlijke wijze. Geen enkele grootmeester zou het aandurven met zwart zó te spelen. En dus dienen de sterkste dammers van de planeet slechts deemoedig het hoofd te buigen danwel de hoed te lichten voor de voor hen onnavolgbare zettenreeks waarmee Zijlema (met enige hulp van zijn tegenstander) de aanval volledig overneemt en een winnende forcing in het spel vlecht. 

Aanstaande zaterdag, na de bekendmaking van het Winnende Fragment, waarvoor de zwartspeler uiteraard door mij wordt voorgedragen, zal de rest van deze partij worden gepubliceerd. Tenminste als iemand het er niet voortijdig intikt. "Maar het werd  toch remise"?  Hoor ik sommigen al mompelen. Dat zei men ook toen ik in Brunssum 1986 met een aardige wending tegen Hendrik van der Zee  mijn eerste en enige prijs won, zijnde de asbak van de grote Limburger Juul Meesters. Ook die partij werd remise. Het is maar dat de jury het even weet. Jurisprudentie! Niet de uitslag telt, maar het Doelpunt.