Oerterp Live Draughts Viewer

Ton Sijbrands, 5 juli 2008

Na 18 jaar alsnog een serieuze analyse

Evenals vorige week bespreek ik vandaag een klassieke partij waarin wit in een 19x19-stand de scherpe opstoot 27-22x22 plaatst. Het betreft het competitieduel dat ik in december 1989 met Cees Pippel uitvocht. Dat ik dit onderhoudende treffen destijds, vlak voor de tweekamp met Tsjizjov, niet aan een serieuze analyse heb onderworpen, valt nog wel te begrijpen.

Maar ik kan niet goed verklaren waarom ik er ook de afgelopen 18 jaar nooit naar heb omgekeken. Tenslotte bood het verloop argumenten te over (ik hoef alleen al op het inhoudrijke fragment rond de 35ste zet te wijzen) voor de studie waaraan ik pas anno 2008, naar aanleiding van de partij Getmanski - Georgiev, ben toegekomen.

Sijbrands - Pippel
Clubcompetitie 1989/1990

1.33-28 18-23 2.34-30 12-18 3.30-25 7-12 4.40-34 20-24 5.45-40 17-21 6.34-30 21-26 7.31-27 11-17 8.37-31 26x37 9.42x31 6-11 10.47-42 1-6 11.27-22!? 18x27 12.31x22 2-7

(in de partij van vorige week werd 13-18x18 gespeeld)

13.39-33!

(om schijf 17 te ‘pennen’)

13...16-21 14.41-37 12-18 15.37-31 18x27 16.31x22 21-26

Direct 16...8-12? was slecht vanwege de 5x5-ruil 17.33-29!! en 18.28-23! enz.

17.42-37!

Vrijwel gedwongen (er dreigde een slagje naar 37), maar sterk; dat schijf 46 natuurlijk nóg beter op veld 47 had kunnen staan, doet daar nauwelijks iets aan af. Overigens zou ik in de veelbewogen 14de matchpartij tegen Tsjizjov – al betrof het toen een open in plaats van gesloten stelling – exact dezelfde vleugelstructuur op het bord krijgen!

17...8-12 18.44-39

Zie diagram 1

18...13-18 19.22x13 9x18

Omdat zijn spel anders te zeer belemmerd wordt door het eigen stuk op 7, ruimt (ook) Pippel de indringer op 22 uit de weg. Maar waar de manoeuvre 13-18x18 in relatief volle standen (Bronstring, Van Maanen ook) misschien nog wel speelbaar is, lijkt zij in stellingen met gereduceerd materiaal (zie Getmanski, zie Pippel) domweg te hoog gegrepen.

20.37-31!

(natuurlijk!)

20...26x37 21.32x41 23x32 22.38x27

Vanaf dit moment vormt zijn onderontwikkelde linker vleugel zwarts grootste zorg.

22...18-23 23.43-38 4-9 24.49-43 15-20 25.41-37 11-16 26.36-31 7-11 27.46-41 9-13 28.41-36 17-21 29.38-32 10-15 30.33-28! 21-26 31.43-38 3-8

Op 31...12-17 had kunnen volgen 32.39-33 24-29? 33.33x24 20x29 34.48-43! 3-9* 35.40-34! 29x40 36.35x44 15-20 37.30-24!!, 38.27-21!, 41.12-8!, 42.47-42 en 43.44x4 +.

32.48-42!

Gespeeld om na 32...12-18? 33.27-22! 18x27 34.31x22 over de dreiging 35/36.37-31!! + te beschikken, terwijl 32...13-18 een opbouw met 33.38-33! en 34.42-38 mogelijk maakt.

32...12-17

(inventief doch ontoereikend)

33.38-33! 8-12 34.42-38 17-21

Niet beter is 34...12-18 35.28-22! 17x28 36.33x22 11-17 37.22x11 16x7 38.39-33!, waarna het positioneel noodzakelijke 24-29x29 faalt op een damzetje naar 2.

35.50-45

Zie diagram 2

35...5-10

De ruimte ontbreekt om uit te leggen waarom alle alternatieven eveneens hadden verloren. Maar de volgende spectaculaire spelgang mag en wil ik de lezer onder geen beding onthouden: 35...12-17 36.40-34!! (want 36.39-34? 13-18! wint niet meer) 36...24-29* 37.33x24 20x40 38.35x44! 15-20 39.45-40! 20-24 en nu 40.40-34!! 24x35 41.25-20!!! 14x25 42.38-33!, een verbluffend dubbeloffer waarvan de combinatieve pointe luidt 42...5-10 43.34-30! gevolgd door 44.44-40!, 45.33-29, 46.28-22, 47.32x5, 48.5x46! en 49.46x9/4 +.

36.39-34! 24-29* 37.33x24 20x29 38.30-24! 19x30 39.28x17 11x22* 40.27x18 29-34 41.40x29 39-44 42.29-24! 14-19

(42...44-50? 43.38-33! +)

43.24x13 44-50 44.13-9 10-14 45.9x20 15x24 46.18-13 50-22(!) 47.13-8 21-27(!) 48.32x21 16x27 49.8-2 24-30(??)

Een typische tijdnood-blunder. Maar ook in het 5x3-eindspel na 49*22-4 50.2x30 6-11 51.31x22 4x15 52.30-19! had zwart niets meer te hopen gehad.

50.25x34!

Zwart geeft het op.