Sorteer commentaar op invoerdatum, nieuwste eerst
 26-01-2020  Hanco Elenbaas:
Jan Bom in een interview met Jan Wielaard: "Deslauriers was een veredelde café-dammer. Zo speelde hij in het WK 1956 tegen Navarro een aantal zeer zwakke zetten en kwam toen erg slecht te staan. Uiteindelijk won Deslauriers toch nog. Na afloop van de partij vroeg ik hem: 'Navarro stond toch veel beter?' 'Ach', zei Deslauriers, dat hij gewonnen staat, ziet hij toch niet, heb ik tijdens het spelen gedacht'. De Canadees had z'n tegenstander dus goed ingeschat. En met z'n slechte positie had hij juist kansen gecreëerd om te winnen.

In hetzelfde WK offert Deslauriers tegen een Fransman zomaar een schijf en wint nog. Keller, Wim de Jong, Piet Roozenburg, Wim Huisman en ik kwamen allemaal om z'n bord staan en zeiden: 'Hoe kon je dat nou doen? Na het offer stond je stijf verloren! Als je zo-en-zo had gespeeld, had je simpel remise gehad.' 

'Natuurlijk', zei Deslauriers, 'maar door het offer haal ik m'n tegenstander helemaal uit het lood. Mijn tegenstander zat de hele partij al naar remise te zoeken en nu dwong ik hem opeens een hele andere kant op te denken. Dat lukt hem niet meer, dacht ik toen ik dat offer deed. En inderdaad won ik in plaats van dat ik remise haalde.' Ja, Deslauriers had schitterende streken. Prachtig vond ik dat!"
 27-01-2020  Thomas Wielaard:
Allemaal leuk en aardig totdat je tegenover Koeperman zit.
 27-01-2020  Hanco Elenbaas:
Tegen Roozenburg, Keller, Wim de Jong, Bom, Geert van Dijk en Huisman liet Deslauriers dat wijselijk ook na, maar hij bleef ze door deze trucs tegen mindere goden wèl voor in een toernooi om het wereldkampioenschap. 
 04-02-2020  Gerard Welling:

Over de partij tegen Navarro schreef Deslauriers:

L’Algérien Marcel Navarro est mon adversaire pour la circonstance. C’est un garçon sympathique, dans la quarantaine et qui s’est fait une fête de quitter l’Algérie tourmentée pour venir en Hollande participer au championnat mondial sur damier international. Mais un malheureux contretemps risque de tout gâcher. Navarro s’est enrhumé dernièrement et il souffre maintenant d’une violente attaque de sinusite. De fait, il est si mal en point que je me défends mal contre un sentiment de pitié à son égard. Mme Navarro, à proximité de notre damier, en deça de la rampe qui sépare joueurs et spectateurs, fournit de temps à autre de quoi alléger les souffrances de son mari. Je m’accommode mal, très mal, de cette situation pénible et j’ai tôt fait de perdre le contrôle stratégique de ce duel. Navarro, lui, a si bien joué jusqu’à maintenant, que je me vois acculé au pied du mur. La sensation du danger imminent me “réveille”, mais il est trop tard pour y penser. Ma partie est perdante... Quelle horreur! Une seule planche de salut s’offre à moi... Mon rival a fortement entamé son temps de réflexion. Il est possible qu’il omette la variante gagnante. Dans cet espoir, je lui offre un gain de pion temporaire et, à mon grand soulagement, il s’en prévaut. C’est fautif, car il me permet de rétablir l’équilibre matériel et positionnel. Par la suite, Navarro semble incapable de trouver les bonnes réponses, de sorte que je finis par sortir victorieux.

In het kort schrijft hij dus dat hij niet goed kon omgaan met de snotterende tegenstander aan de overkant van het bord en de directe nabijheid van diens vrouw die hem ondersteunde. Zodanig dat Deslauriers in een verloren stelling raakte en toen gokte op de tijdnood van zijn tegenstander, met succes.

De andere partij waarover Jan Bom verhaalt was overigens die tegen Joseph Merono