Zaakwaarnemer Andrew Tjon A Ong kan tevreden zijn. De eerste prijs van het rapidtoernooi in China, € 5500, is zo'n beetje een gemiddeld jaarsalaris in Oekraïne.

en 10 of 11 maanden (of soms zelfs meer) loon in Polen... Ietsjes minder voor Belgen en Nederlanders die eerder van een mooie bonus zouden spreken. Deze werelden liggen zo dicht bij ons en staan toch weer zo veraf.

@ Ronald, Ukraine is omgeveer 4-5 keer armer dan Polen... Niet dat dat er zo gek veel toe doet. Ik vond dit een erg sterk middenspel van de zwartspeelster. Sowieso een sterke speelster.

Dag Casper, Ik weet wel dat de toestand in Ukraïne erger is maar het probleem in Polen is dat men daar of veel verdient of weinig. Daardoor geeft een gemiddeld inkomen daar een vals beeld. Werk je bij de Macro (of enige andere keten) dan verdien je zo'n 400-500 Euro per maand. Vaak heeft men dan ook twee jobs. En volledig akkoord met je commentaar over het middenspel. Ergens onderweg bekroop me het gevoel dat het voor wit niet de goede kant opging (heb dat soms ook in mijn partijen) maar waar het echt fout gaat is vaak moeilijk te zien. Flexibele stand voor zwart met een Olympische Formatie voor wit die eerder een last dan een zegen is. De zwartspeelster staat bij mij al jaren op een lijstje om een keer wereldkampioen te worden maar op een of andere manier komt het er niet van. Ik zag net dat 2013 de laatste deelname was.  

Ik vind 40. 33-28 een vreemde zet; het is al zo vol op links. Wit wil kennelijk de ruil 18-22x22 voorkomen, maar komt van de regen in de drup. Na 40. 43-39 18-22 41. 27x18 13x22 42. 32-28 lijkt de witte stand me prima houdbaar.

35. 37-32 Ik dacht aan deze zet. Tijdens mijn middagpauze zag dat er ook spannend uit maar wit behoudt de mogelijkheid om 38-33 te doen. Ik hou het op spannend maar speelbaar.

34. 37-32 Wellicht was dit moment nog geschikter, Ronald. Moeilijker open te breken voor zwart.

@Ronald, ik geloof je graag wat Polen betreft, je kent het land een stuk beter dan ik. In Uraine zijn er ook grote verschillen tussen arm en rijk, maar of die groter of kleiner zijn dan in Polen weet ik niet. Ik ben een econoom, maar niet een Oost-Europa specialist. Je partij-inhoudelijke opmerkingen lijken te kloppen. Ik kwam er iets later "life" in, toen 33-28-22 al gespeeld waren, en had later de rest van de partij alleen snel doorgespeeld. Natalia is natuurlijk ook een hele sterke speelster, maar komt geloof ik beter tot haar recht bij het normale speel tempo.

@Paul: je hebt volkomen gelijk. Ik was zo gefocust op de zet 35.38-32 dat ik daar alternatieven voor zat te zoeken maar een zet eerder is 37-32 handiger. @Casper: Het klopt natuurlijk wel als je zegt dat er een verschil is tussen Polen en Ukraïne al was het maar vanwege de huidige surrealistische toestand. Ik ben geen econoom en kan alleen vanuit mijn ervaring in Polen spreken. Ik verblijf meestal bij mijn schoonouders in een dorpje en dan zie je het grote verschil tussen arm en rijk. Veel families hebben vaak iemand in het buitenland werken die hen ondersteunt. Dat zijn de gelukkigen. Ze werken in Duitsland, België, Nederland enz. Vaak willen ze ook ooit wel terugkeren maar dat is moeilijk omdat men dan terugvalt op +- 25% van hun loon. Ook wij hebben af en toe wel eens iemand van onze kennissenkring een steuntje in de rug gegeven. En dan praten we niet over iemand met drank- of gokproblemen (daar zijn er ook nog genoeg van) maar hardwerkende mensen. Paul heeft net aangetoond dat wit heel gemakkelijk op de been blijft en ook de variant van Jan-Pieter lijkt me in orde als noodrem. Mag ik vragen in welk land jij tegenwoordig verblijft?

@Ronald, in Italie bij het Lago Maggiore, omdat het daar mooi is. Doe de groeten aan je vrouw - misschien kent ze me nog van het toernooi in Moskou, 1990, waaraan ze toen nog piepjong meedeed.

@Casper: Moskou herinnert ze zich zeker. Jou, Hein Meijer, slechte kip en een ziekenhuisbezoek. Volgens mij is er ook een artikel in Hoofdlijn verschenen.

@Ronald - Ja, Hein werd op een gegeven moment goed ziek van de slechte kip. Weinig variatie in het eten, geen groenten en fruit. Slawa Sjtsjegoljew bracht de Amsterdamse spelers (Hein, Hans Jansen, ik) iedere dag ieder een klein appeltje. Eva kan ik me goed herinneren als jong en charmant, en ondanks haar jonge leeftijd toen, al een persoonlijkheid. Mooi dat zij zich het toernooi ook nog herinnert, een mooi toernooi, en een van de laatste in de USSR.

Heren, Hein Meijer publiceerde het artikel in dagboekvorm in Hoofdlijn nr 16, januari 1991.