Zojuist een heerlijk partijtje van mijn goede vriend Martin nagespeeld. Het lijkt allemaal zo soepeltjes. En dat is het misschien ook wel voor een grootmeester van zijn kaliber.

  Martin zou zich de vingers aflikken bij het ontwaren van de diagramstand in deze partij. En binnen een minuut zien dat zwart hier niet wint met de damzet 13-19, 14-19, 27-32, 15-20 en 20x49. En wel vanwege de Coup Turc remise 30-24, 48-43! en 30x24.

Het was al heel wat dat ik die laatste wending na twintig minuten ontdekte. En vervolgens nog een kwartier nodig had voor het verzinnen van een alternatief.  4-9 is misschien ook niet de beste. Vooruit, een variantje vanuit de diagramstand met asistentie van Klaas Bor: We beginnen met 29. ... 6-11, waarna 34-29 faalt op 15-20, 4-10 en 28-32 (dat hebben beide Berten nog wel gezien)

  Uiteindelijk na een enerverend slot vol euforische en shit momentjes remise. Volgens neuro-psycholoog en bewegingswetenschapper Erik Scherder is dat trouwens best  goed voor je gestel, mits je het niet te zwaar opneemt allemaal.
 
Het fitte brein, nietwaar.
 

29. ... 06-11 30. 30-25 11-16 31. 47-41 13-18 32. 41-37 04-09 33. 44-40 02-08 34. 34-29 14-20 35. 25x14 09x20 36. 24-19 28-32 37. 37x28 27-31 38. 26x37 18-23 39. 29x27 17-22 40. 27x18 08-13 41. 19x08 03x45