Dit vond ik een bijzondere partij. Thomy dwong me vanuit de opening in de aanval. Toen ik op 23 stond, was ik 10 zetten lang eigenlijk alleen maar bezig om schijfverlies te vermijden en niet in het web van combinaties verstrikt te raken. En toen kwam zet 32. Met 36-31 kon ik de dreiging 23-18 aan de orde stellen. Zowel het voor de hand liggende 20-24 als het ontwijkende 17-21 zijn door 23-18 verhinderd. Na lang beraad koos Thomy voor 3-8. Vervolgens kwam 31-26 17-21 26x17 12x21 en toen had ik niet het voorzichtige 48-42 moeten spelen, maar het actievere 27-22! Na de partij gaf Thomy aan dat 27-22 volgens hem een "winning move" was. Of dat echt zo is (en of de winst binnengehengeld was) weet ik niet, maar het was in elk geval beter dan het partijverloop waarin ik zowaar nog moet knokken voor een punt.  

32. ... 20-24 33. 23-18 12x23 34. 31-26

32. ... 17-21 33. 23-18 12x23 34. 31-26

35. 27-22

20. 37-32 21-26 21. 41-37

Het alternatief was dit. Nu kan zwart 8-13 of 12-17 spelen. Na een keer 12-17 heeft wit weer de keuze uit 27-22 of doorspelen in de opsluiting. De opsluiting hoeft niet verkeerd te zijn voor wit. Het is 4 tegen 5 en wit heeft centrumkracht.

Ja, Martin, dat was inderdaad de keuze. Zoals je weet, speel ik ook graag vanuit de opsluiting, maar dit keer gaf ik de voorkeur aan het alternatief. Verder vond ik het wel bijzonder dat mijn tegenstander eerst zijn schijf op 26 oploste en daarna voor de Molimard koos. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt.