Zwart kan natuurlijk beter niet vrijwillig in een lange vleugel opsluiting gaan staan, maar de Molimard begint een machtig wapen van je te worden, Theo, gefeliciteerd!   

Dankje Hanco. Er zitten toch welk enkele slordigheidjes in. Op de 24e zet had ik de grote slag met 27-21 moeten nemen maar meende dat zwart naar 47 zou slaan... Erger is zwart op z'n 29e zet 19-23 had kunnen spelen...

Gewoon lekker doorgaan met de Molimard, Theo, dan leer je spelenderwijs wat de gevaren zijn. Zoiets als 29...19-23 zal je nu nooit meer overkomen!  

Een mooi artikel van Cock van Leeuwen over Molimard en de Molimard, uit het VAD-blad van februari 1982:
https://imgur.com/a/v3w3DbC

Bedankt voor het artikel! Behalve een vaag fotootje is er over de persoon Molimard bijna niets te vinden. Dat ie legerarts was wist ik niet. Wat me verbaast is hoe weinig de Molimard voorkomt. Ik kan me niet herinneren het ooit tegengespeeld te hebben, zelfs in duizenden internet potjes niet, terwijl de mogelijkheid er toe, zich verschrikkelijk vaak voordoet. Omdat ik er wel voor ga krijg ik het ook zo veel op het bord.

Ik heb het in de jaren '70 en '80 redelijk vaak geprobeerd. Een van mijn leukste partijen in de Molimard was een potje tegen Jeroen Kos in het Paastoernooi van 1987, met een grappig zetje,
https://toernooibase.kndb.nl/opvraag/applet.php?taal=&kl=23&Id=826&r=1&jr=99&wed=1065849

Een van de mooiste Molimard-partijen vind ik de overwinning van Francesco Laporta op Oscar Verpoest, EK 1973, https://toernooibase.kndb.nl/opvraag/applet.php?kl=23&Id=826&r=1&jr=99&wed=1080402&view=   

Maar sinds Alexey Chizhov in zijn winstpartij tegen Ton Sijbrands in de WK-match 1990 heeft laten zien hoe je het heel vervelend kunt tegenspelen met wit is de Molimard een beetje uit de gratie geraakt, 
https://toernooibase.kndb.nl/opvraag/applet.php?taal=&kl=23&Id=1111&r=18&jr=0&wed=145164

Molimard geeft altijd wel leuke, enigszins abstracte partijen, met vaak ook aardige combinaties. Ik ben zelf wel fan dus. Speel trouwens liefst zelf de Molimard, dan dat ik hem tegenspeel. In ieder geval vanuit de bekende opening.  

Nadeel met Molimard tegenspelen, vind ik toch wel al die combinaties die er inkomen. Je moet er niet toevallig inlopen. Als je zelf de Molimard speelt heb je het vaak de combinaties wel onder controle en moet je vooral proberen de poaitionele opties voor de tegenspeler te beperken. Mooiste aan Molimard is in ieder geval dat beide spelers vaak lekker moet improviseren.

Ander probleem is dat behoudende of angstige spelers vaak de voorpost er af hakken, waarna de glans er wel af is. Erg jammer, want de Molimard biedt beide partijen kansen.

Ik begrijp trouwens niet helemaal waarom de partij van Tsjitsjov voor verminderde populariteit heeft gezorgd. Na de overgang naar ander spel is het toch aardig gelijkwaardig?

Die stand na Chizhov's 15.32x43 tegen Sijbrands vind ik niet spannend en daardoor minder aantrekkelijk, Jonathan. Het leuke van de Molimard was dat je met zwart kon proberen te omsingelen, maar door de aanpak van Chizhov gaat wat dat betreft bijna alle lol eraf. Omdat men je na 27 februari 1990 begon te tracteren op Chizhov's bestrijdingswijze wordt het sindsdien niet zo veel meer gespeeld, vermoed ik, in antwoord op wat Theo daarvoor schreef.  

Is door de bestrijdingswijze van Chizhov de glans echt van de Molimard af? Is dat het definitieve antwoord? Is er geen weerlegging mogelijk op wat Chizhov liet zien? Wat het antwoord ook is, de meeste dammers spelen niet op Chizhov niveau en zullen dus ook niet zijn partij tegen Sijbrands aanhalen als reden dat ze de Molimard niet spelen. Ik heb het idee dat de meesten het helemaal niet kennen.

Hooguit vijf of zes dammers zijn van Chizhov's niveau, maar duizenden (onder wie de Molimard-liefhebbers) weten dat de Molimard de inleiding vormde van Sijbrands' tragische nederlaag tegen Chizhov in de WK-match 1990. Als wit simpel naäapt wat Chizhov toen liet zien valt volgens mij aan vervlakking niet te ontkomen, maar er zijn gelukkig ook andere interessante mogelijkheden om vanuit de 1.32-28 18-23 2.38-32 opening tot spannend spel te komen.