Oerterp Live Draughts Viewer

Harm won het Negende Suiker Damtoernooi, samen met Rob Clerc.
In de bundel Door Gevaarlijke Gekken Omringd van W.F. Hermans staat Het Spel der Nederlagen, dat voor het eerst gepubliceerd werd in Het Parool van 3 december 1977, drieënhalve week vóór deze partij met wijlen Michel Hisard.

Harm is bepaald geen liefhebber van computerdamprogramma's, dus hij zal Hermans' profetische stukje met gemengde gevoelens lezen.

HET SPEL DER NEDERLAGEN

"Het aantal stellingen dat de stukken van het schaakspel kunnen innemen is onvoorstelbaar groot, dit staat vast. Maar even vast staat het, dat het niet oneindig groot is. Het moet mogelijk zijn er een catalogus van aan te leggen en een machine zodanig te programmeren dat zij bij elke stelling van de stukken de beste voortzetting van het spel vindt.
Al betrekkelijk lang geleden is men dan ook de gedachte gaan koesteren machines te bouwen die konden schaken.
?Een van de eerste machines die schaakten, is de schakende Turk geweest, 'uitgevonden' door Maelzel. Het was een in Turks kostuum gestoken pop, die schaakte op de kermis.
Helaas, Maelzel was geen uitvinder, maar een grappenmaker en in zijn Turk zat geen machine, maar een dwerg van vlees en bloed.
Sindsdien bestaan er rekenautomaten die echt kunnen schaken. 't Schijnt dat er voortdurend machines gebouwd worden die het beter kunnen dan hun voorgangers. Merkwaardig is het wel dat wedstrijden van schakende mensen tegen schakende automaten ook nu nog een bijsmaak van kermisvermaak hebben behouden. Niet dat dit er veel op aan komt: de kiezentrekkers zijn indertijd ook op de kermis begonnen.
Gisteren heeft er weer eens zo'n wedstrijd plaats gevonden, in het Huis van Iran, een restaurant aan de Elyzeese Veldenlaan, waar je, als Bruin het kan trekken, beter naartoe kunt gaan om kaviaar te eten, dan om te schaken.
?De télé was present en de dappere mannen die de strijd aanbonden met de in de buurt van Minneapolis opgestelde rekenautomaat, waren onder anderen: Roger Vadim (cineast), Arrabal (toneelschrijver), Guy Béart (zanger), Chandon Moët (champagnemagnaat) en Manuel Apicella, zeven jaar oud, de jeugdkampioen schaken van Frankrijk.
Enkele dagen eerder was de machine erin geslaagd de Westduitse grootmeester Robert Hübner te kloppen. Maar in het Huis van Iran moest zij in het stof bijten voor de heer De Castejas, chef protocol aan het paleis van de president.
Alle hoop is dus nog niet verloren. Maar het zwerk betrekt voor de schaakmeesters. Nog even geduld en een wereldkampioen schaken kan de wereldkampioen snelrekenen broederlijk de hand reiken: de eerste de beste pummel die op de goede knopjes van een apparaatje weet te drukken is hem de baas.
Het is me lange tijd onduidelijk geweest, waarom de schaker Jan Hein Dommer zulke aandoenlijke pogingen deed te vluchten in de literatuur, maar ik begrijp het beter en beter en mijn neiging hem vergiffenis te schenken neemt in gelijke mate toe.

De mooiste kop die ik sinds maanden in de krant heb gezien, had op de hierboven verhaalde wedstrijd in het Huis van Iran betrekking: Echecs: l'homme bat la machine.

(...)

Een schaakpartij heet in het Frans 'une partie d'échecs', wat ook zou kunnen betekenen: een partij nederlagen - zelfs voor Fransen leuke woordspeling, vooral wanneer je weet dat het damspel genaamd is 'le jeu de dames'.
Moppenblaadjes raken niet uitgekeken op de trieste waarheid dat voor oudere heren le jeu de dames menigmaal uitdraait op une partie d'échecs. ?