Spannende partij, terecht gewonnen door Sven, die de kritieke stelling beter begreep.

14. 36-31 tegen Prosman speelde ik deze eens. De zet in de partij lijkt me vond ik achter het bord aantrekkelijker.

29. 37x26 04-09 30. 28x19 17-22 31. 26x28 18-23 32. 29x18 20x49

25. 41-36 09-14 26. 40-35 14-19 27. 35-30 Deze spelgang werd gevreesd door mijn tegenstander. De partijzet 25,49-44 is gebaseerd op een misrekening en bovendien miste wit het zetje in de partij.

25. 41-36 17-22 26. 47-41 22x31 27. 36x27 Dit was de andere variant, met nog steeds dat Partie-Bonnard idee in bepaald verloop.

26. 27-22 17x28 27. 33x22 18x27 28. 29x09 04x13 29. 34-29 Dit moest hier voor wit.

28. ... 04-09 29. 28x19 18-22 30. 27x18 12x14 31. 32-27 21x32 32. 37x28 17-22 33. 28x17 16-21 34. 38-33 21x12 35. 33-28 14-19 36. 29-23 20x38 37. 23x03 07-11 38. 42x33 12-17 39. 03x21 26x17 Deze variant toont aan, dat wit al op verkeerd spoor zat. Het is volkomen niets voor wit. Het zetje (zie Friso) was natuurlijk de mokerslag. Daarna meedogenloos afgewerkt door Sven. Het blundertje van mij, even later, was niet echt relevant, maar versnelde gelukkig het einde van de partij,

25. 41-36 09-14 26. 40-35 04-10 27. 35-30 Ook hier, eveneens door Sven aangegeven (als ik mij goed herinner) Conclusie: Het leek dus goed te doen voor wit, maar hij speelde eenvoudig niet best in die positie.

Wat een spannende partij, Paul!

Ja Martin, de intenties waren goed, denk ik.